Przejście z pieluchy na nocnik to bardzo delikatny moment dla dziecka i rodziców. Dla takiej zmiany nie ma ściśle określonego wieku: dziecko musi być fizycznie i psychicznie dojrzałe, aby nauczyć się kontrolować zwieracze.
Ważne jest, aby rodzice mieli czas, aby spokojnie i cierpliwie towarzyszyć dziecku w pożegnaniu z pieluchami. Trzeba słuchać dziecka i obserwować je, gdy uczy się rozpoznawać sygnały wysyłane przez własne ciało i rozumieć zachodzącą zmianę.
Dlatego też trzeba słuchać dziecka, zachęcać je, nie zmuszać.
Można skorzystać z porad ułatwiających nabycie nawyku korzystania z nocnika.
- Wygodne usadzenie dziecka: stopy powinny spoczywać na podłodze, a nogi zgięte w kolanach znajdować się wyżej niż pośladki, co sprzyja napięciu mięśni brzucha. W przypadku stosowania nakładki sedesowej ważne jest, aby dziecko mogło oprzeć nogi na stołku lub podnóżku, co zapobiegnie swobodnemu zwisaniu nóg.
- Spraw, aby dziecko czuło się komfortowo poprzez odpowiedni wybór pokoju lub innego pomieszczenia, w którym znajdzie się nocnik.
- Zaproponuj, aby dziecko usiadło na nocniku, najlepiej po posiłku, aby wykorzystać odruch jelitowy związany z wypełnieniem żołądka (odruch jelitowo-żołądkowy).
- Naucz dziecko, aby się nie spieszyło, unikając jednak sytuacji, w których siedziałoby na nocniku zbyt długo (nie dłużej niż 10-15 minut).
- Zachowaj cierpliwość i zachęcaj do sukcesu: nie okazuj zniecierpliwienia lub niepokoju w razie niepowodzenia lub jeśli dziecko pobrudzi bieliznę (nieznaczne popuszczanie stolca jest naturalne w przypadku przebywania jego nadmiernej ilości w odbycie).